Çocuklarda gün sonu sendromu
Gün kararmaya başladığında, birçoğumuzun içini saran o huzursuz edici his, aslında çok daha derin bir kaygının yansıması olabilir. “Gece korkusu” ismi verilen bu durum, çocukluk yıllarında şekillenen bir ruhsal mahzur olup, bazen yıllarca devam edebilir.
Çocukların karanlıkta gördüğü şeyler ya da yalnız kalma korkusu, geçmişte yaşanan travmaların ve yanlış ebeveyn tavırlarının bir sonucu olarak kendini gösterebilir.
Gece korkusu, çoklukla sanrılara dayalı bir kaygıdır; örneğin, karanlıkta görünmeyen objelerin var olduğuna inanılır. Bu durum, bazen konuttaki eşyaların korkutucu objeler üzere algılanmasına yol açar.
Bu çeşit dehşetler, bireylerin günlük ömürlerini, bilhassa uyku nizamlarını olumsuz etkileyebilir. Havanın kararmasıyla birlikte yaşanan kalp çarpıntısı, süratli nefes alıp verme ve derin dertler, gece endişesinin tipik belirtilerindendir. Çocuklarda ise uyandıklarında ağlama, bağırma yahut yataklarını ıslatma üzere tepkiler gözlemlenebilir.
Gece kaygısının pek çok farklı kaynağı vardır. Geçmişteki travmalar, ailedeki huzursuzluklar yahut karanlıkta kaybolan itimat duygusu, bu kaygının temel nedenlerinden bazılarıdır.
Özellikle, çocuğun kaygılarının göz arkası edilmesi yahut abartılması, kaygının daha da pekişmesine neden olabilir. Bunun yanı sıra, karanlıkta yalnız kalma korkusu, geçmişte yaşanan ayrılıklar ya da kayıplarla da alakalıdır. Bireyler, karanlıkta inançta hissetmedikleri için bu kaygıyı ağır biçimde yaşayabilirler.
Peki, gece korkusu nasıl tedavi edilir?
Tedavi sürecinde birinci adım, endişenin kaynağını bulmak ve bireyin bu dehşete karşı yaklaşımını değiştirmektir. Meskendeki ortamın sakinleştirici hale getirilmesi, gece kaygısıyla başa çıkmanın kıymetli bir adımıdır. Bilhassa nefes idmanları ve gevşeme teknikleri, bireyin rahatlamasına yardımcı olabilir. Fakat, kaygıların derinlemesine çözülmesi için profesyonel yardım almak birden fazla vakit gereklidir.
